วันที่ 28 มกราคม 2564 ผู้บริหารและบุคลากรศูนย์ศิลปวัฒนธรรม ลงพื้นที่ ณ อำเภอสายบุรี เพื่อเก็บข้อมูลองค์ความรู้เรื่องว่าวเบอร์อามัส หรือว่าวทองแห่งสายบุรี โดยมีคุณแวฮามิ วานิ ปราชญ์ชาวบ้านที่มีความเชี่ยวชาญในการทำว่าวเบอร์อามัส และคุณไวโรจน์ วานิ ทายาทช่างศิลป์ว่าวเบอร์อามัส ว่าวเบอร์อามัสเป็นว่าวที่เจ้าเมืองใช้สำหรับทำการพยากรณ์อากาศบ้านเมือง ใน 7 หัวเมืองปัตตานี ในช่วงหลังฤดูเก็บเกี่ยว ซึ่งก่อนที่ประชาชนจะเล่นว่าว เจ้าเมืองจะขึ้นว่าวเบอร์อามัสก่อน และจะมีการปิดทองที่หัวว่าว และว่าวนี้ยังเป็นสัญลักษณ์ของฤดูกาลเก็บเกี่ยวจึงเป็นที่มาของชื่อ ว่าวเบอร์อามัส ว่าวของเจ้าเมืองหรือว่าวทองแห่งมลายู ในภาคกลางก็จะมีว่าวประเภทนี้ คือว่าวที่ใช้ในการพยากรณ์อากาศเช่นเดียวกัน ได้แก่ ว่าวดุ๊ยดุ่ย เป็นมรดกร่วมทางวัฒนธรรมของอุษาคเนย์ เป็นตัวแทนภูมิปัญญาในการพยากรณ์อากาศโดยการดูลม และทำนายอากาศในปีต่อไปว่าฟ้าฝนจะเป็นอย่างไร ควรจะเพาะปลูกในช่วงใดจึงจะเหมาะสม