ศึกษาการใช้คำและการแปรภาษามลายูถิ่น : กรณีศึกษาอำเภอเบตง จังหวัดยะลา

Abstract

การวิจัยเรื่อง การใช้คำและการแปรการภาษามลายูถิ่น : กรณีศึกษาอำเภอเบตง จังหวัดยะลา มี วัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการใช้คำมลายูถิ่นในชีวิตประจำวัน อำเภอเบตง จังหวัดยะลา 2) เพื่อศึกษา การแปรของการใช้ภาษามลายูถิ่นที่ใช้ในชีวิตประจำวัน อำเภอเบตง จังหวัดยะลา กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชากร ชุมชนกาแป๊ะฮูลู ชุมชนสวรรค์บนดอย และชุมชนกุนุงจนอง อำเภอเบตง จังหวัดยะลา ชุมชนละ 20 คน รวม ทั้งสิ้น 60 คน โดยอาศัยเครื่องมือรายการคำที่ใช้ในชีวิตประจำวัน 200 คำ ผลการศึกษาพบว่า การใช้ ภาษามลายูถิ่น 2 ชุมชนใช้คำต่างกันในระดับสูง จำนวน 282 คำ เช่น “เพชร” ชุมชนกาแป๊ะฮูลู จะใช้บือลียัม [bɛ: - li: - yam] ในขณะที่ชุมชนสวรรค์บนดอย จะใช้ มาตอ [ma: - tɔ:], “ภูเขา” ชุมชนสวรรค์บนดอย จะ ใช้ บูเกะ [bu: - ke] ในขณะที่ชุมชนกุนุงจนอง จะใช้ ฆูนุง [gu: - nuŋ] คำที่ใช้เหมือนกันทั้ง 3 ชุมชน ใน ระดับปานกลาง จำนวน 78 คำ เช่น “กบ” กอเบาะ [kɔ: - bɔ] , “พริก” จาแบ [ca: - bx:] และ 3 ชุมชนใช้ คำต่างกันในระดับน้อย จำนวน 41 คำ เช่น “ปลวก” ชุมชนกาแป๊ะฮูลู จะใช้ กือบอ [kɛ: - bɔ:] ชุมชนสวรรค์ บนดอย จะใช้ อานาะแน [?a: - nɔ - ne:] และชุมชนกุนุงจนอง จะใช้ บอเราะ [bɔ: - rɔ] ในด้านการแปร ของการใช้ภาษามลายูถิ่น จาก 3 ชุมชน พบว่ามีการแปรด้านเสียงสระในระดับสูง จำนวน 42 คำ และการแปร ด้านศัพท์อยู่ระดับปานกลาง จำนวน 4 คำ