สภาพแวดล้อมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษา ระดับปริญญาตรี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา

Abstract

สภาพแวดล้อมในการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรค์ของผู้เรียนเป็นปัจจัยสำคัญในกระบวนการ จัดการเรียนการสอน เพื่อผลิตบัณฑิตให้มีคุณลักษณะและทักษะที่จำเป็นสำหรับการทำงานในศตวรรษที่ 21 การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1 ศึกษาสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่เหมาะสมต่อการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ 2) เปรียบเทียบความแตกต่างของสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่พัฒนาความคิดสร้างสรรค์ จำแนกตามสาขาและ ชั้นปี และ 3)คันหาแนวทางการจัดการเรียนรู้ที่เหมาะสมต่อการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ การวิจัยนี้ใช้วิธีวิจัย แบบผสมผสาน ดำเนินการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามออนไลน์ แบบประเมินค่ตามมาตรวัด 5 ระดับของลิเศิร์ท จากนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา จำนวน 475 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก และได้สัมภาษณ์ชิงลึกร่วมกับสนทนากลุ่มกับตัวแทนนักศึกษาจำนวน 7 คน เพื่อค้นหาแนวทางการจัดการเรียนรู้ที่เหมาะสมต่อการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ สถิติที่ใช้ในการ วิเคราะห์ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ one-way ANOVA ผลวิจัยพบว่า 1) ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนมากมีความคิดเห็นต่อสภาพแวดล้อมทางกายภาพ บรรยากาศการเรียนรู้และการมี ส่วนร่วมของผู้เรียน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) นักศึกษาที่มีชั้นปีและสาขาที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อ สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่เหมาะสมต่อการสร้างความคิดสร้างสรรค์ที่แตกต่งกัน แล 3) สภาพแวดล้อมทาง กายภาพที่เอื้อต่อการทำกิจกรรม บรรยากาศการเรียนที่ยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่งและแสดงความคิดเห็น แบบไม่มีผิดถูก ผู้สอนที่เป็นผู้กระตุ้นหรือผู้เรียนร่วม การมอบหมายงานกลุ่มและการมีกระบวนการถามตอบ ระหว่างการเรียน เป็นประเด็นสำคัญในการจัดการเรียนรู้ที่เหมาะสมเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียน