ความเข้าใจในการนำแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติในท้องถิ่น กรณีศึกษา : ประชาชนที่เป็นหัวหน้าครัวเรือน ตำบลทรายขาว อำภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความเข้าใจ ในการนำแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติในชุมชน ทั้ง 5 ด้าน ได้แก่ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคม ด้านทรัพยากรธรรมชาติ ด้านเทคโนโลยี ด้านจิตใจ และเพื่อเปรียบเทียบระดับความเข้าใจในการนำแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติในชุมชน จำแนกตาม อายุ ระดับการศึกษา รายได้ ภาวะหนี้สิน จำนวนการถือครองที่ดิน และจำานวนครั้งที่เข้ารับการอบรมเรื่องปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของหัวหน้าครัวเรือน ตำบลทรายขาว อำเภอโคกโพธิ์จังหวัดปัตตานี กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยใช้วิธีการการสุ่มแบบแบ่งชั้นอย่างมีสัดส่วน คิดเป็นร้อยละ 34 ของ ครัวเรือนในแต่ละหมู่บ้านจากประชากรครัวเรือน 789 ครัวเรือน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างจำนวนครัวเรือนในตำบลทรายขาวโดยวิธีการของ Taro Yamane แยกจำนวนครัวเรือนออกเป็น 6 หมู่บ้าน หมู่ที่ 1 บ้านลำหยัง จำนวน 48 ครัวเรือน หมู่ที่ 2 บ้านหลวงจันทร์ จำนวน 41 ครัวเรือน หมู่ที่ 3 บ้านทรายขาวออก จำานวน 53 ครัวเรือน หมู่ที่ 4 บ้านควนลังงา จำานวน 44 ครัวเรือน หมู่ที่ 5 บ้านทรายขาวตก จำนวน 37 ครัวเรือน และหมู่ที่ 6 บ้านลำ าอาน จำานวน 42 ครัวเรือน รวมทั้งสิ้น 265 ครัวเรือน ผลการวิจัยพบว่า ระดับความเข้าใจในการนำแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติในท้องถิ่น ในภาพรวมมีความเข้าใจระดับปานกลาง (X= 3.43) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คือ ด้านการพึ่งตนเองด้านจิตใจ มีผลความเข้าใจอยู่ ในระดับมาก (X= 3.69) รองลงมาอยู่ ในระดับปานกลาง คือการพึ่งตนเองด้านสังคม (X= 3.49) การพึ่งตนเองด้านเศรษฐกิจ (X= 3.35) การพึ่งตนเองด้านทรัพยากรธรรมชาติ (X= 3.31) และการพึ่งตนเองด้านเทคโนโลยี (X= 3.16) ตามลำดับ